Ölüme bir yaşamaya hiç...

Ölüme bir adım kalır yaşadığımız sürece...her an ölebilme yeteneğine bürünmüştür tenlerimiz.İstediğimiz her an ölebiliriz..pencereden atlarız,boynumuzu keseriz veya bir şişe dolusu hapı dikiveririz tepemize...bukadar kolaydır ölüm..kestirip atmak zamanı..yoketmek bize verilen bu şansı..geleceği yoktan saymak bukadar kolaydır işte..aynadaki suretime her baktığımda derdim..işte şuan bile ölebilecek kadar yüceyim ben!ölmek ister çoğu kişi “tanrım al beni bu hayattan bıktım yaşamaktan” biçimindeki cümlelerin eş anlamlıları doldurur ağızlarını..sanki koca bir lokma varmış gibi geveleyip dururlar dudaklarını...ölmek..ölmek..ölmeyi istemek...konuşmak hep basit gelmiştir bana,işte bu yüzden konuştuklarıyla değil yazdıklarıyla tanınır bazı insanlar..her zaman kolaycılığa kaçmaktır konuşmayı seçmek..ölmek isteyen kaç insan bu cümleyi kurabildiği kadar rahat gerçekleştirebilmiştir acaba ölebilmeyi?...ne çeneler yorulur ne de dil “tamam pes “ der..yazarken kasların inlediğini hissetmek...mazoşist olmanın verdiği garip bir haz doldurur o an içimizi ve bastıra bastıra yazılır yazılar...belki ilk cümleler kadar zarif bir edayla süzülmeler kağıtlarda ama karanlık tüyleri olan bir kuğu gibi belli ederler kendilerini beyazların arasında...ölmek kaçmaktır..ölümü seçmek yoktur şıkların arasında..yaşamaktır zor olan..yaşamaktır yine içimizi acıyla dolduran..ele bir defa geçen ve birdaha da geçmeyecek olan tek şeydir yaşamak..hiç bir adım yok ona yaklaşabilecek..zaten tam ortasında kenetlenmiş duruyoruzdur..ona bağlanmışızdır çünkü yaşıyoruzdur..her istediğinde ölen sonra yeniden dirilen bir yaratık görmedim hiç..buyüzden ölmek istemek uzak kaldı hep düşüncelerime..bu yüzden acı çeksemde düşebileceğim en dip noktayı merak ettim sürekli...düştükçe düşüyorum sonunu görmediğim kuytulardan..düştükçe düşüyor ve düştükçe yine ne kadar düşeceğimi merak ediyorum..bu yüzden yaşıyorum merak ediyorum nezaman dayanacak gücümün kalmadığını hissedeceğimi...ve meraklarla bağlanıyorum hayata...bazen yokolduğumu hissetsemde elimde olmadığını düşünüp gülümsemeye gayret ediyorum..ölüm bir adım uzakta...yaşamaysa hiç adım kalmamış...seçim senin..ya bir adım at ya da bir adımı bekle o sana atsın...son nefesini verirken bile teslim etme kendini ölüme...kaçma ama asla teslim olma...sahip olduğun son saniyede bile gülümsemenin tadını tadabilirsin..sakın korkma hayattan..çünkü adımları atmak senin elinde...onlarsa sana uymak zorunda kalan birer köle...